สัตว์

หลายคนอาจไม่รู้ว่า “Sea cucumber” หรือ “ปลิงทะเล” เป็นสัตว์ที่มีมูลค่ามหาศาล ที่ขายกันในราคาสูงถึงกิโลกรัมละ 3,500 ดอลลาร์ หรือราว ๆ 130,000 บาทกันเลยทีเดียว ว่าแต่ทำไมมูลค่าของมันถึงแพงขนาดนั้น แล้วใครกันที่ยอมจ่ายเงินมหาศาลเพื่อสัตว์ทะเลหน้าแปลกชนิดนี้ เดี๋ยว Flagfrog เล่าให้ฟังครับ ก่อนอื่นมารู้จักกับปลิงทะเลกันก่อน โดยพวกมันเป็นสัตว์ไม่มีกระดุกสันหลัง มีประมาณ 1,250 สายพันธุ์ทั่วโลก มีขนาดตั้งแต่ 2 เซนติเมตร ไปจนถึงยาวสุด 1.8 เมตรเลยทีเดียว กระจายตัวอยู่ในมหาสมุทรทั่วโลก ตั้งแต่น้ำตื้นใกล้ชายฝั่ง ไปจนถึงร่องลึกสุดในมหาสมุทร โดยสายพันธุ์ที่แพง ๆ คือสายพันธุ์ที่อยู่ในน้ำลึก (ยิ่งหายากก็ยิ่งแพงนั่นเอง) ปลิงทะเลจัดว่าเป็นสัตว์ที่มีประโยชน์ต่อระบบนิเวศอย่างมาก เพราะการขับถ่ายของมันจะขับไนโตรเจน แอมโมเนีย และแคลเซียมคาร์บอเนต ซึ่งเป็นส่วนประกอบสำคัญในการสร้างแนวปะการัง อีกทั้งของเสียที่พวกมันปล่อยออกมายังมีค่า pH สูง ซึ่งช่วยลดความเป็นกรดของน้ำทะเลที่เกิดจากกิจกรรมของมนุษย์อีกด้วย เอาล่ะเกริ่นซะเยอะเลย มาเข้าเรื่องกันดีกว่า สำหรับสาเหตุที่ทำให้สัตว์หน้าตาประหลาดนี้มีราคาสูงลิ่วเป็นเพราะ ความนิยมในฝั่งเอเชียตะวันออกที่เชื่อว่ามีสรรพคุณในการบำรุงร่างกายและคุณค่าทางอาหารสูง ซึ่งในอดีตมักถูกเสิร์ฟให้กับชนชั้นสูงและคนร่ำรวยมาก ๆ เท่านั้น ดังนั้นปลิงทะเลจึงถูกมองว่าเป็นอาหารล้ำค่านั่นเอง โดยเฉพาะในช่วงทศวรรษ 1980

เมื่อวันที่ 3 มกราคม 2020 ศูนย์รักษาพันธุ์นกฮูกซัฟโฟล์ค ของประเทศอังกฤษ ได้รับรายงานขอความช่วยเหลือว่ามีนกฮูกตัวหนึ่งบินไม่ขึ้นนอนแช่อยู่ในคูน้ำ ซึ่งหากปล่อยไว้มันต้องตายแน่ ๆ เจ้าหน้าที่จึงต้องส่งทีมงานไปช่วยเหลือ จากการรายงานของ CNN หลังจากช่วยเหลือนกฮูกตัวดังกล่าวมาแล้ว ในตอนแรกหัวหน้าทีม “ลูฟัส แซมคิน” เข้าใจว่านกฮูกอาจจะแค่ตัวเปียกทำให้ปีกหนักจนบินไม่ขึ้น แต่หลังจากตัวแห้งแล้วน้องก็ไม่ยอมบิน แซมคินก็คิดว่า เอ๊ะ หรือมันบาดเจ็บ แต่หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดก็ไม่พบบาดแผลใด ๆ จนกระทั่งพาไปชั่งน้ำหนักจึงรู้ว่า “อ๋อ ! น้องแค่อ้วนเกินไป” เจ้าหน้าที่ระบุว่า “นกฮูกตัวนี้หนักถึง 245 กรัม” ซึ่งหนักกว่านกฮูกทั่วไปเกือบ 3 เท่า เป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงบินไม่ขึ้น ซึ่งคำถามต่อมาก็คือ “มันทำยังไงถึงอ้วนได้ขนาดนั้น ?” เพราะโดยปกติแล้ว เป็นเรื่องยากมากที่นกป่าตามธรรมชาติจะกินจนไม่สามารถบินได้แบบนี้ จากการปรึกษาผู้เชี่ยวชาญพบว่า นกฮูกตัวนี้อาจเป็น “โรคอ้วน” (natural obesity) ประกอบช่วงเดือนก่อนหน้า อากาศอบอุ่นกว่าปกติ ทำให้แหล่งอาหารสมบูรณ์เกินไป และตามธรรมชาติของสัตว์เมื่อมีอาหารมันจะกินไม่หยุด เพื่อกักตวงให้มากที่สุด ฉะนั้นผลเลยออกมาอย่างที่เห็น แซมคิน กล่าวว่า “มันกินมากเกินไป แน่นอนว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับมัน

นักสำรวจพบซากกระดูกของสัตว์ขนาดใหญ่ ยาวประมาณ 10 เมตร ในระหว่างเดินสำรวจชายหาดวอนบอยน์ ทางตอนใต้ของประเทศออสเตรเลีย ซึ่งคาดว่าเป็นกระดูกของวาฬ “โทนี่ แฮนด์ค็อก” ผู้ค้นพบในครั้งนี้กล่าวว่า “เราได้กลิ่นเหม็นระหว่างเดินสำรวจชายหาด และเมื่อตามกลิ่นไปก็ได้พบกับซากกระดูกขนาดใหญ่ที่น่าทึ่งนี้ มันยังคงสมบูรณ์และสดใหม่” สิ่งสำคัญที่ต้องระวังอย่างมากในการค้นพบนี้คือ ห้ามแตะต้องเด็ดขาดเนื่องจากอาจมีเชื้อโรคที่เป็นอันตรายได้ อีกทั้งการเก็บชิ้นส่วนของกระดูกที่พบไปถือเป็นการทำผิดกฎหมาย National Parks and Wildlife Service (NPWS) ระบุว่า “วาฬได้รับการคุ้มครองภายใต้พระราชบัญญัติการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ และการครอบครองวาฬส่วนใดส่วนหนึ่งภายใต้กฎหมายของรัฐและของรัฐบาลกลางถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย” หรือพูดง่าย ๆ ก็คือ กระดูกวาฬมีสถานะแบบเดียวกับงาช้าง หากการครอบครองงาช้างผิดกฎหมาก กระดูกวาฬก็เช่นกัน แต่ทั้งนี้ ผู้คนยังคงสามารถเข้าใกล้และถ่ายรูปได้ “เกรแฮม สตับบ์” ผู็จัดการพิพิธภัณฑ์ Eden Killer Whale เผยว่า “การพบซากวาฬที่ทางตอนใต้ของออสเตรเลียนั้นไม่ค่อยแปลกเท่าไหร่ เพราะปกติจะมีซากวาฬถูกซัดเกยตื้นที่ภูมิภาคนี้เป็นประจำทุก ๆ 2 ปีอยู่แล้ว แต่สิ่งที่มันพิเศษคือการที่มันหลงเหลือแต่กระดูกสันหลังนี่แหละ ที่พบเจอได้ไม่บ่อยนัก” ในตอนนี้ นักวิจัยยังไม่ทราบว่า ซากกระดูกที่พบนี้เป็นของวาฬชนิดใด แต่อีกไม่นานก็น่าจะได้คำตอบเนื่องจากกระดูกยังคงมีเศษเนื้อ รวมถึงกระดูกก็มี DNA หลงเหลืออยู่เพียบ โดย “เดวิด ดอนเนลลี่”

นี่คือ “เมนวูล์ฟ” (Maned Wolf) หมาป่าแห่งอเมริกาใต้ แต่ถึงจะชื่อว่าหมาป่า และมีหน้าตาเหมือนสุนัขจิ้งจอกผสมกวาง แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่สัตว์ในตระกูลหมาป่าหรือสุนัขจิ้งจอกเลย โดยชื่อวิทยาศาสตร์คือ Chrysocyon brachyurus มันเป็นสัตว์เพียงชนิดเดียวในตระกูล เมนวูล์ฟเป็นสัตว์หายากและตอนนี้มันใกล้จะสูญพันธุ์แล้วครับ เมนวูล์ฟมีลักษณะเด่นคือ ขนสีส้มแดงคล้ายสุนัขจิ้งจอก ขาดำยาว และหูตั้งใหญ่ โดยมันมีความสูงประมาณ 90 เซนติเมตร หนักประมาณ 30 กิโลกรัม (ถือว่าตัวใหญ่พอสมควรเลยนะ) อาศัยอยู่ในภูมิประเทศแบบทุ่งหญ้าสะวันนา ป่าดิบชื้น พื้นที่ชุ่มน้ำ สามารถพบพวกมันได้ในอเมริกาใต้ตอนกลางและตะวันออก โดยเมนวูล์ฟเป็นสัตว์ที่ออกหากินตามลำพังและเป็นสัตว์ประเภทที่สามารถกินได้ทุกอย่าง (Omnivorous Diet) แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ใช่นักล่าดุดันเหมือนหมาป่าหรือสิงโตอะไรทำนองนั้น เพราะอาหารหลักของมันคือผลไม้ หนู กระต่าย นก และแมลง ซึ่งศัตรูทางธรรมชาติของมันคือสุนัขบ้านและเสือภูเขา แต่สิ่งที่คุกคามมันมากที่สุดคือมนุษย์ การขยายตัวของเมืองทำให้ที่อยู่อาศัยของเมนวูล์ฟลดลง และมีรายงานจำนวนไม่น้อยที่พบว่าเมนวูล์ฟถูกรถชนตายในเส้นถนนตัดผ่าน อีกทั้งยังมีการล่าเมนวูล์ฟสำหรับนำไปทำเป็นยาแผนโบราณ ถึงแม้ว่าจะไม่มีงานวิจัยว่าอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งของเมนวูล์ฟจะมีสรรพคุณในการรักษาโรคก็ตาม แต่พวกมันก็ยังคงถูกล่าต่อไป อีกทั้งชาวบราซิลพื้นเมืองบางคนเชื่อว่า ลูกตาของเมนวูล์ฟเป็นเครื่องรางนำโชคอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น การล่าเมนวูล์ฟบางครั้งถูกจัดเป็นกีฬา หรือไม่ก็ล่าเพราะเกษตกรบางคนจะล่าหมาป่าและสัตว์นักล่าทุกชนิดรวมถึงเมนวูล์ฟด้วยเพราะเชื่อว่ามันเข้าไปกินสัตว์ของพวกเขา ซึ่งแม้ความจริงเมนวูล์ฟไมม่ใช่สัตว์นักล่าอย่างที่คิด รวมถึงยังมีโรคติดต่อที่ทำให้จำนวนประชากรเมนวูล์ฟลดลงด้วย ทั้งหมดนี้เป็นสาเหตุให้พวกมันเข้าใกล้การสูญพันธุ์เข้าไปทุกที อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันมีความพยายามในการอนุรักษ์เมนวูล์ฟด้วยการใส่มันอยู่ในรายชื่อสัตว์คุ้มครอง

เมื่อช่วงฤดูร้อนปี 2021 ช่างภาพชาวรัสเซีย “Dmitry Kokh” เดินทางสำรวจ “เกาะแรงเกิล” (Wrangle Island) เกาะห่างไกลที่อยู่ในเขต Arctic circle ทางตอนเหนือของภูมิภาคชูคอตกา ประเทศรัสเซีย โดยสิ่งที่เขาพบคือ หมู่บ้านร้างแห่งหนึ่งที่ซึ่งชาวบ้านคือ “แก๊งหมีขั้วโลก” กว่า 20 ตัว Kokh ร่องเรือไปไกลกว่า 2,000 กิโลเมตร จากเมือง Anadyr เมืองหลวงของชูคอตกา เพื่อเดินทางไปยังเกาะแรงเกิล โดยทางตอนใต้ของเกาะแรงเกิลมีเกาะเล็ก ๆ ชื่อ “Kolyuchin” ที่นั่นมีหมู่บ้านร้างที่อดีตเคยเป็นศูนย์วิจัยสภาพอากาศของสหภาพโซเวียต แต่ปัจจุบันคือที่อยู่อาศัยของหมีขั้วโลก “เกาะ Kolyuchin มีขนาดเล็กมาก คุณสามารถมองเห็นทั้งเกาะได้จากบนเรือ” Kokh กล่าวกับ Livescience สำหรับสถานีวิจัยสภาพอากาศของโซเวียตนั้นถูกทิ้งร้างไปเมื่อปี ค.ศ.1991 หลังจากที่สหภาพโซเวียตล่มสลาย โดยในระหว่างที่เรือของ Kokh จะเทียบท่า เขาเห็นความเคลื่อนไหวบางอย่างที่หน้าต่างของบ้านร้าง จนกระทั่งพบว่ามันคือหมีขั้วโลก “เราเห็นหมี 1 ตัว แล้วก็เห็นอีกตัว เมื่อนับไปเรื่อย ๆ จนมีหมีมากถึง

เมื่อปี 2021 ระหว่างที่ “มาร์ติน กลาทซ์ และโอลิเวอร์ กลาทซ์” พี่น้องฝาแฝดนักตกปลาที่ออกไปตกปลาในทะเลสาบแห่งหนึ่งในเนเธอร์แลนด์ จู่ ๆ ก็มี “ปลาดุกสีทอง” กระโดดขึ้นมาบนเรือ ซึ่งปลาดุกสีพิเศษนี้ไม่ใช่ปลาเทพ แต่เป็นความผิดปกติทางพันธุกรรม ! โดยปลาดุกที่ทั้งคู่พบคือ “ปลาดุกเวลส์” (Wels Catfish) ชื่อวิทยาศาสตร์ Silurus glanis เป็นสายพันธุ์ปลาดุกขนาดใหญ่ มีถิ่นกำเนิดในทะเลสาบและแม่น้ำทั่วยุโรป ปลาดุกชนิดนี้ขึ้นชื่อเรื่องขนาดมหึมา พวกมันสามารถโตได้อย่างต่ำ 2.7 เมตร หนักเกือบ 130 กิโลกรัม อ้างอิงข้อมูลจาก NOAA โดย มาร์ติน กลาทซ์ กล่าวว่า “ตลอดชีวิตการตกปลาผมเพิ่งเคยเห็นปลาดุกเวลส์สีทองแบบนี้เป็นครั้งแรก” ปกติแล้วปลาดุกเวลส์จะมีลำตัวสีเขียวแกมดำ มีลายจุดสีเหลืองเล็กน้อย แต่ปลาดุกเวลส์สีทองแบบนี้เกิดจากความผิดปกติทางพันธุกรรมที่เรียกว่า “Leucism” (ภาวะด่าง) เป็นโรคทางพันธุกรรมหายากที่เมลานินไม่สามารถผลิตเม็ดสีดำออกมาได้  โรคนี้จะต่างจาก “โรคผิวเผือก” (Albinism) ที่ร่างกายจะไม่สามารถสร้างเม็ดสีใด ๆ ได้เลย (สังเกตง่าย ๆ คือ ถ้าเป็นภาวะเผือกตาจะเป็นสีแดง) ในมุมมองของมนุษย์สีทองแบบนี้ดูแปลกและสวยงาม แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตในธรรมชาติมันค่อนข้างใช้ชีวิตลำบากมากและเสี่ยงอันตรายมาก