“บิล ฮาสต์” นักวิจัยผู้ก้าวข้ามความกลัวเปลี่ยนเป็นความหลงใหลใน “งูพิษ” ชายผู้อุทิศตัวให้กับการพัฒนาเซรุ่มด้วยการฉีด “พิษงู” กว่า 200 สายพันธุ์ เข้าร่างกายทุกวันตลอดระยะเวลา 60 ปี เคยถูกงูกัดมาแล้วกว่า 170 ครั้ง จนได้ฉายาว่า “Snake Man”
บิลเริ่มต้นทำงานนี้ในปี ค.ศ.1946 โดยเขารวบรวมงูพิษกว่า 200 สายพันธุ์ทั่วโลก ในแลปมีงูพิษมากถึง 10,000 ตัว หน้าที่ของเขาคือการสกัดพิษงู โดยในแต่ละปีเขาจะส่งตัวอย่างพิษงูมากถึง 36,000 ตัวอย่าง ไปยังศูนย์พัฒนาเซรุ่มทั่วโลก นั่นหมายความว่า เซรุ่มพิษงูที่ถูกพัฒนาขึ้นล้วนได้รับตัวอย่างพิษมาจากบิลทั้งสิ้น
และด้วยการทำงานกับงูพิษจำนวนมาก เขาจึงป้องกันตัวเองด้วยการฉีดพิษงูเจือจางเข้าร่างกายทุกวันเพื่อสร้างภูมิคุ้มกัน ตั้งแต่พิษงูทะเล งูเห่า งูต้นไม้แอฟริกา งูหางกระดิ่ง งูสามเหลี่ยม และอื่น ๆ อีกมาก ทำให้แม้ว่าตลอดชีวิตของบิลจะถูกงูกัดมากถึง 172 ครั้ง แต่เขาก็ไม่เป็นอะไร
ในปี 1996 บิลกล่าวกับสำนักข่าว AP ว่า “ครั้งหนึ่งเมื่อปี ค.ศ. 1954 ผมเคยถูกงูสามเหลี่ยมสีน้ำเงินกัด หนึ่งในงูพิษเอเชียที่มีพิษร้ายแรงที่สุดในโลก ซึ่งผมไม่เคยได้ยินว่ามีคนรอดชีวิตจากการถูกงูชนิดนี้กัดเลยสักรายเดียว ในตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนถูกถลกหนัง เส้นประสาทถูกฉีกกระชาก และถูกถอนผมออกจากศีรษะทุกเส้น มันเจ็บปวดเกินบรรยาย แต่หลังจากนั้นไม่นานผมก็หายเป็นปกติ”
ทั้งนี้ ด้วยความที่เลือดของเขามีคุณสมบัติต้านทานพิษได้ดี หลายครั้งที่เขาออกเดินทางไปหลายประเทศทั่วโลกเพื่อถ่ายเลือดของตัวเองช่วยเหลือเหยื่อที่ถูกงูพิษกัด ซึ่งมีผู้รอดชีวิตจากเลือดของเขากว่า 20 รายทั่วโลก
ไม่เพียงเท่านี้ เมื่อปี 1970 บิลทำงานร่วมกับแพทย์ในไมอามี เพื่อพัฒนายาที่สกัดจากพิษงูใช้รักษาผู้ป่วยโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง โรคพาร์กินสัน โรคข้ออักเสบ และโรคอื่น ๆ แต่ถึงแม้ว่าการรักษาของพวกเขาจะได้ผลจริง แต่ภายหลังก็ถูกองค์กรอาหารและยาของสหรัฐฯสั่งห้ามทำการรักษาด้วยพิษงูอีก เพราะมันเสี่ยงเกินไป
แม้บิลจะพยายามช่วยเหลือผู้คนทั่วโลก แต่ชีวิตของเขาเองก็ประสบปัญหาไม่น้อยจากการหลงใหลในงูของเขา เนื่องจากแม่ของบิลกลัวงูที่เขาเลี้ยงไว้จนไม่ยอมกลับมาเยี่ยม อีกทั้งเขาก็ยังต้องหย่ากับภรรยาคนแรกเพราะตนมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับงูด้วย
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะมีช่วงดราม่าบ้าง แต่บิลก็เป็นบุคคลที่มีชีวิตน่าสนใจและถือว่ามีอายุยืนยาว เขาจากโลกนี้ไปด้วยอายุ 100 ปีพอดี เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน ปี 2011 สำหรับผมเขาถือเป็นอีกหนึ่งซุปเปอร์ฮีโร่ในชีวิตจริงที่น่ายกย่องมากครับ
อ้างอิง (Ref.) – washintonpost, nytime
